ຍາມຢາກຂາຍຊັບພະສິ່ງໃດ ກໍວ່າດີ ກໍວ່າມີຄຸນນະພາບ ກໍວ່າຮັບປະກັນ ແຕ່ບາດເອົາໄປກິນ ເອົາໄປໃຊ້ ເອົາໄປນຸ່ງຖື ຜັດປານວ່າເອົາກະເປົາປ່ານສູບໃສ ທັງຍານ ທັງເປືອຍ ທັງເນົ່າ ທັງເໝັນ ໝົດອາຍຸການບໍລິໂພກ ໂຊກຮ້າຍຂຶ້ນມາເຖິງກັບໄດ້ໄປນອນໃສ່ນ້ຳເຊໂຣມຢູ່ໂຮງໝໍນຳອີກ.
ບົດນີ້ຈະກ່າວເຖິງ ສັນຍາທີ່ຫາຄຸນນະພາບບໍ່ໄດ້ ຫຼື ສັນຍາທີ່ບໍ່ມີຄຸນນະພາບ ຄືກັນກັບການສ້າງຄົນ ສ້າງຫຼາຍແຕ່ບໍ່ມີຄຸນນະພາບ ເຮັດຫຍັງກໍບໍ່ເປັນ ເຮັດຫຍັງກໍຍາກ, ເຮັດຫຍັງກໍສັບສົນປົນເປ ເຮັດຫຍັງກໍບໍ່ປະສົບຜົນສຳເລັດ ຫຼື ສຳເລັດກໍບໍ່ມີຄຸນນະພາບ.
ການປະຕິບັດສັນຍາບໍ່ມີຄຸນນະພາບ ໝາຍເຖິງການປະຕິບັດພັນທະຂອງຄູ່ສັນຍາຝ່າຍໃດໜຶ່ງ ໂດຍບໍ່ຖືກຕ້ອງທາງດ້ານວິຊາການ ບໍ່ຖືກຕາມມາດຕະຖານ ຫຼື ບໍ່ສອດຄ່ອງກັບການຕົກລົງກັນໃນສັນຍາ ຊຶ່ງໄດ້ສ້າງຄວາມອັບປະໂຫຍດ ຫຼື ສ້າງຄວາມເສຍຫາຍໃຫ້ແກ່ຄູ່ສັນຍາຝ່າຍໃດໜຶ່ງ ຕາມມາດຕາ 40 ຂອງກົດໝາຍວ່າດ້ວຍຂໍ້ຜູກພັນໃນສັນຍາ ແລະ ນອກສັນຍາ ສະບັບປັບປຸງ ໄດ້ກຳນົດວ່າ ຄຸນນະພາບຂອງຊັບສິ່ງຂອງທີ່ຂາຍ ຕ້ອງໃຫ້ຖືກຕ້ອງຕາມເນື້ອໃນຂອງສັນຍາ ຖ້າວ່າຊັບສິ່ງຂອງນັ້ນຫາກບໍ່ມີຄຸນນະພາບຕາມທີ່ໄດ້ກຳນົດໄວ້ໃນສັນຍາແລ້ວ ຜູ້ຂາຍຕ້ອງຮັບຜິດຊອບຕໍ່ຊັບດັ່ງກ່າວ.
ຕົວຢ່າງ: ທ້າວ ພ ໄດ້ເຮັດສັນຍາຊື້ໂທລະສັບໄອໂຟນ 11 ທີ່ມີຄຸນນະພາບຕາມາດຕະຖານຂອງແທ້ 100% ຈຳນວນ 2 ເຄື່ອງ ຈາກນາງ ສ ແຕ່ໃນເວລາທ້າວ ພ ເອົາມາຂາຍໃຫ້ ນາງ ສ ຜັດແມ່ນໂທລະສັບໄອໂຟນ ທີ່ເປັນສິນຄ້າລອກຮຽນແບບ ທີ່ມີຄຸນນະພາບຕ່ຳກວ່າມາດຕະຖານ ສະນັ້ນ ຈຶ່ງຖືວ່າ ທ້າວ ພ ປະຕິບັດສັນຍາຕາມທີ່ໄດ້ຕົກລົງກັນນັ້ນ ບໍ່ມີຄຸນນະພາບເລີຍ.
ໂດຍ: ໄມ້ງັດ