ອີງຕາມບົດລາຍງານເສດຖະກິດຂອງທະນາຄານໂລກ ສຳລັບພາກພື້ນອາຊີຕາເວັນອອກ ແລະ ປາຊີຟິກ ໃນເດືອນເມສາ 2020 ວ່າ ປັດຈຸບັນ ບັນດາປະເທດກຳລັງພັດທະນາ ຢູ່ພາກພື້ນອາຊີຕາເວັນອອກ ແລະ ປາຊີຟິກ (EAP) ທີ່ກຳລັງພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຍ້ອນບັນຫາຄວາມເຄັ່ງຕຶງດ້ານການຄ້າສາກົນ ແລະ ການແຜ່ລະບາດຂອງພະຍາດ COVID-19 ປັດຈຸບັນ ຍັງປະເຊີນສະພາບການຖືກກະທົບດ້ານເສດຖະກິດໃນລະດັບສາກົນ ຍ້ອນການແຜ່ລະບາດຂອງພະຍາດດັ່ງກ່າວ ໄດ້ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ບັນດາເສດຖະກິດໃຫຍ່ໆທົ່ວໂລກ ບັນດາປະເທດ EAP ຕ້ອງປະຕິບັດມາດຕະການໃນລັກສະນະວ່ອງໄວຮ່ວມມືກັນ ແລະ ດຳເນີນການຮ່ວມກັນ.
ບົດລາຍງານສະບັບນີ້ ສະໜອງບັນດາຄຳແນະນຳຕົ້ນຕໍດ້ານນະໂຍບາຍຕໍ່ບັນດາປະເທດໃນພາກພື້ນ ຄື: ດັດປັບທັງນະໂນບາຍສາທາລະນະສຸກ ແລະ ນະໂຍບາຍເສດຖະກິດມະຫາພາກ ເພື່ອປ້ອງກັນການແຜ່ລະບາດຂອງພະຍາດດັ່ງກ່າວ ລັດຖະບານຂອງຫຼາຍປະເທດ ກຳລັງປະຕິບັດມາດຕະການຄວບຄຸມການຕິດຕໍ່ ເຊັ່ນ: ການຫ້າມບໍ່ໃຫ້ເຄື່ອນໄຫວອອກນອກທີ່ພັກອາໄສ ແລະ ການຫ້າມບໍ່ໃຫ້ເດີນທາງເພື່ອ “ປັບອັດຕາການເພີ່ມຂຶ້ນຂອງການແຜ່ລະບາດໃຫ້ມີຈັງຫວະຊ້າລົງ ໂດຍບໍ່ໃຫ້ພຸ່ງຂຶ້ນໄປຕື່ມອີກ” ຄຽງຄູ່ກັນນັ້ນ ເພື່ອຈຳກັດຜົນກະທົບທາງລົບດ້ານເສດຖະກິດທີ່ຈະຕາມມາ ລັດຖະບານຂອງບັນດາປະເທດຕ່າງໆ ຍັງປະຕິບັດມາດຕະການດ້ານເງິນຕາ ການເງິນ ແລະ ການປັບໂຄງສ້າງເສດຖະກິດເພື່ອ “ປັບອັດຕາການຖົດຖອຍຂອງເສດຖະກິດໃຫ້ຮາບພຽງ ໂດຍບໍ່ໃຫ້ຫຼຸດລົງໄປກວ່າເກົ່າ” ນອກຈາກນັ້ນ ການລົງທຶນແຕ່ເບື້ອງຕົ້ນໃສ່ຂະແໜງສາທາ ຍັງສາມາດຊ່ວຍຫຼຸດຄວາມຈຳເປັນທີ່ຕ້ອງປະຕິບັດມາດຕະການປ້ອງກັນ ທີ່ມີຄ່າໃຊ້ຈ່າຍສູງຫຼາຍເມື່ອເກີດພະຍາດລະບາດ.
ເພີ່ມຄວາມສາມາດດ້ານການປິ່ນປົວສາທາລະນະສຸກຢ່າງຮີບດ່ວນ ເພື່ອຕອບສະໜອງໃຫ້ໄດ້ຕາມຄວາມຕ້ອງການ ທີ່ອາດຈະເກີນກຳລັງໃນການຕອບສະໜອງ ເຊິ່ງເປັນໄປໄດ້ທີ່ຈະມີໄລຍະເວລາແກ່ຍາວ ນອກຈາກການຂະຫຍາຍສິ່ງອຳນວຍຄວາມສະດວກທາງສາທາລະນະສຸກ ແລະ ໂຮງງານຜະລິດ ອຸປະກອນການແພດທີ່ມີຢູ່ ຈຳເປັນຕ້ອງມີມາດຕະການແບບໃໝ່ ເຊັ່ນ: ປ່ຽນໂຮງໝໍຕຽງທຳມະດາທີ່ບໍ່ມີຫ້ອງມໍລະສຸມ (ICU) ໃຫ້ມີຫ້ອງມໍລະສຸມ ພ້ອມທັງເລັ່ງເຝິກຄົນໃຫ້ສາມາດເຮັດວຽກເບິ່ງແຍງສຸຂະພາບພື້ນຖານ ການຮັບປະກັນໃຫ້ມີການເຂົ້າເຖິງບໍລິການທີ່ພຽງພໍ ສຳລັບຜູ້ທຸກຍາກອາດຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການສະໜອງການກວດ ແລະ ການປິ່ນປົວໂດຍບໍ່ເສຍຄ່າ ຫຼື ລັດຊ່ວຍຖົມຂຸມຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ.
ດັດປັບນະໂຍບາຍການເງິນ ແລະ ເງິນຕາເພື່ອຮັບມືກັບວິກິດການແຜ່ລະບາດຂອງພະຍາດ COVID-19 ນະໂຍບາຍເສດຖະກິດມະຫາພາກແບບກະຕຸ້ນເສດຖະກິດ ບໍ່ສາມາດເຮັດຫຍັງໄດ້ຫຼາຍໃນການເພີ່ມການຜະລິດ ແລະ ການຈ້າງງານໃນໄລຍະທີ່ຜູ້ອອກແຮງງານຕ້ອງຢູ່ກັບເຮືອນ ຫຼື ທີ່ພັກອາໄສ ແຕ່ມາດຕະການດ້ານນະໂຍບາຍການເງິນ ຄວນສະໜັບສະໜູນການຕອບໂຕ້ຂອງຂະແໜງສາທາ ສະໜອງການປົກປ້ອງທາງສັງຄົມ ເພື່ອຮອງຮັບການກະທົບຕ່າງໆ ເວົ້າສະເພາະແມ່ນ ເພື່ອປົກປ້ອງຜູ້ທີ່ບອບບາງທີ່ສຸດທາງດ້ານເສດຖະກິດ ເຊັ່ນ: ລັດຖົມຂຸມເງິນອຸດໜູນປ່ວຍການ ແລະ ລາຍຈ່າຍໃນການປິ່ນປົວ ແມ່ນສາມາດຊ່ວຍຫຼຸດຜ່ອນຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທາງເສດຖະກິດຂອງຜູ້ທຸກຍາກ ແລະ ຍັງຊ່ວຍການຈຳກັດການແຜ່ລະບາດຂອງພະຍາດດັ່ງກ່າວ ການຂະຫຍາຍຕາໜ່າງຄວາມປອດໄພ ຫຼື ຕາໜ່າງປົກປ້ອງທາງສັງຄົມ ສາມາດບັນເທົາທຸກຊົ່ວຄາວໃຫ້ບັນດາຄົວເຮືອນທີ່ລາຍຮັບຂອງເຂົາເຈົ້າຖືກກະທົບໜັກ ຈາກການລະບາດຂອງພະຍາດດັ່ງກ່າວ ການລ້ຽງອາຫານທ່ຽງ ແລະ ການຊ່ວຍເຫຼືອອື່ນໆໃຫ້ນັກຮຽນໃນໄລຍະປິດໂຮງຮຽນ ກໍຄື ການຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານການຈ້າງງານ ເພື່ອຊ່ວຍຜູ້ອອກແຮງງານກັບຄືນເຂົ້າສູ່ການຜະລິດໃນເສດຖະກິດ ພາຍຫຼັງການລະບາດຫຼຸດລົງ ເຊິ່ງຈະຊ່ວຍຮັບປະກັນວ່າ ການຂາດແຮງງານຊົ່ວຄາວບໍ່ກາຍເປັນສະພາບການສູນເສຍທຶນມະນຸດໃນໄລຍະຍາວ ເຊິ່ງນະໂຍບາຍການສະໜັບສະໜູນດ້ານເສດຖະກິດ ຈະສາມາດຊ່ວຍວິສາຫະກິດຕ່າງໆສືບຕໍ່ດຳເນີນທຸລະກິດ ແລະ ຮັກສາການເຊື່ອມຕໍ່ທີ່ມີຜົນປະໂຫຍດກັບຕ່ອງໂສ້ ມູນຄ່າກັບເສດຖະກິດສາກົນໄດ້ (GVCs).
ໃນຂະແໜງການເງິນ-ການທະນາຄານ ຕ້ອງອຳນວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ຄົວເຮືອນເຂົ້າເຖິງສິນເຊື່ອ ເພື່ອບັນເທົາຄວາມຫຍຸ້ງຍາກລຳບາກ ແລະ ຊ່ວຍໃນການຊົມໃຊ້ຂອງຄົວເຮືອນ ພ້ອມທັງຊ່ວຍວິສາຫະກິດໃຫ້ມີຄວາມສະດວກໃນການເຂົ້າເຖິງສະພາບຄ່ອງ ເພື່ອຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ຢູ່ລອດທ່າມກາງສະພາບລົບກວນທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນປັດຈຸບັນ ໃນຂະນະດຽວກັນ ອົງການຄຸ້ມ ຄອງຕ່າງໆຕ້ອງຮັບປະກັນການ ເປີດເຜີຍຂໍ້ມູນຄວາມສ່ຽງ ແລະ ສື່ສານໃຫ້ຮູ້ແຈ້ງກ່ຽວກັບຄວາມຄາດຫວັງດ້ານການຄຸ້ມຄອງ ເພື່ອຫຼີກລ່ຽງການສູນເສຍສະຖຽນລະພາບດ້ານການເງິນ-ການທະນາຄານ ໂດຍສະເພາະໃນປະເທດທີ່ເສດຖະກິດມີລະດັບໜີ້ສິນຂອງພາກເອກະຊົນສູງ ສຳລັບປະເທດທຸກຍາກ ການປົດໜີ້ແມ່ນສິ່ງຈຳເປັນ ເພື່ອເອົາຊັບພະຍາກອນທີ່ສຳຄັນໄປສຸມໃສ່ ຄຸ້ມຄອງຜົນກະທົບທາງເສດຖະກິດ ແລະ ສາທາທີ່ເກີດຈາກການແຜ່ລະບາດຂອງພະຍາດດັ່ງກ່າວ.
ນະໂຍບາຍການຄ້າຕ້ອງສືບຕໍ່ເປີດກວ້າງ ເພື່ອຮັກສາການຜະລິດສິນຄ້າສິ່ງຂອງຈຳເປັນສຳລັບຜູ້ຊົມໃຊ້ພາຍໃນຫຼາຍປະເທດ ໄດ້ຈຳກັດການສົ່ງອອກຜະລິດຕະພັນທາງການແພດໃນທາງເສດຖະສາດ ແລະ ປະສົບການຫວ່າງບໍ່ດົນມານີ້ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ບັນດາມາດຕະການໃນລັກສະດັ່ງກ່າວ ສຸດທ້າຍແລ້ວເປັນການທຳຮ້າຍທຸກປະເທດ ໂດຍສະເພາະ ບັນດາປະເທດທີ່ບອບບາງກວ່າໝູ່.
ໃນທຸກຂົງເຂດທີ່ກ່າວມາທັງໝົດນີ້ ການເພີ່ມການຮ່ວມມືສາກົນ ແລະ ສ້າງການຮ່ວມມືລະຫວ່າງພາກລັດ ແລະ ເອກະຊົນ ໂດຍສະເພາະ ເພື່ອຮັບປະກັນການສະໜອງຜະລິດຕະພັນທີ່ສຳຄັນທາງການແພດ ທຸກປະເທດຕ້ອງຮັບຮູ້ນຳກັນວ່າ ນອກຈາກການເອົາຈິງເອົາຈັງໃນສ່ວນມາດຕະການພາຍໃນແລ້ວ ການຮັດແໜ້ນການຮ່ວມມືສາກົນ ຖືເປັນວັກແຊັງທີ່ມີປະສິດທິຜົນຫຼາຍສຸດ ຕໍ່ໄພຂົ່ມຂູ່ຈາກເຊື້ອຈຸລະໂຣກສາຍພັນໃໝ່ດັ່ງກ່າວນີ້.