ໃນສະພາບການດຳເນີນທຸລະກິດ ຕາມກົນໄກເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ບັນຫາທຶນແມ່ນສິ່ງຈຳເປັນຢ່າງຍິ່ງສຳລັບທຸກຄົນ ໂດຍສະເພາະ ຜູ້ທີ່ຕ້ອງການດຳເນີນທຸລະກິດນ້ອຍ ແຕ່ຂາດເງິນທຶນ ເພື່ອບັນລຸຈຸດປະສົງຂອງຕົນ ຫຼື ມີເງິນທຶນແຕ່ບໍ່ພຽງພໍ ກໍຕ້ອງການກູ້ຢືມ ຖ້າກູ້ຢືມ ຜູ້ໃຫ້ກູ້ກໍຕ້ອງມີມາດຕະການ ເພື່ອປ້ອງກັນຄວາມສ່ຽງທີ່ອາດຈະເກີດຂຶ້ນໃນຕໍ່ໜ້າ ຄືຜູ້ຢືມຕ້ອງນຳເອົາຫຼັກຊັບຂອງຕົນມາຄ້ຳປະກັນຕາມສັນຍາ.
ສະນັ້ນ ຜູ້ກູ້ຢືມທັງຫຼາຍຄວນຮູ້ໄວ້ວ່າ ການຄ້ຳປະກັນຕາມສັນຍາແມ່ນຫຍັງ? ເປັນຫຍັງຈຶ່ງຕ້ອງຄ້ຳ? ຖ້າບໍ່ຄ້ຳໄດ້ບໍ? ຕາມປະມວນກົດໝາຍແພ່ງໄດ້ກຳນົດໄວ້ວ່າ: ການຄ້ຳປະກັນຕາມສັນຍາ ແມ່ນການຕົກລົງຮັບປະກັນການໃຊ້ແທນໜີ້ສິນ ຫຼື ການປະຕິບັດພັນທະລະຫວ່າງເຈົ້າໜີ້ກັບລູກໜີ້ ຫຼື ການຕົກລົງການໃຊ້ແທນໜີ້ສິນ ຫຼື ການປະຕິບັດພັນທະແທນລູກໜີ້ ໂດຍບຸກຄົນ ຫຼື ນິຕິບຸກ ຄົນໃດໜຶ່ງ.
ການຄ້ຳປະກັນຕາມສັນຍາມີ 2 ຮູບການຄື: 1. ການຄ້ຳປະກັນຕາມສັນຍາດ້ວຍຊັບ 2. ການຄ້ຳປະກັນຕາມສັນຍາດ້ວຍບຸກຄົນ ຫຼື ນິຕິບຸກຄົນ.
ການຄ້ຳປະກັນຕາມສັນຍາດ້ວຍຊັບ ແມ່ນການຕົກລົງລະຫວ່າງເຈົ້າໜີ້ກັບລູກໜີ້ ຫຼື ບຸກຄົນທີສາມ ຕາມຮູບການຈຳນຳ ຫຼື ຈຳນອງ ຊຶ່ງໄດ້ກຳນົດໄວ້ໃນປະມວນກົດໝາຍແພ່ງ ສະນັ້ນ ການຈຳນຳຈຶ່ງແມ່ນການຮັບປະກັນການໃຊ້ແທນໜີ້ສິນ ຫຼື ການປະຕິບັດພັນທະອື່ນແກ່ເຈົ້າໜີ້ດ້ວຍການເອົາຊັບຄ້ຳປະກັນໄປໄວ້ນຳ ຫຼື ຢູ່ໃນການຄອບຄອງຂອງຜູ້ຮັບຈຳນຳ ຫຼື ບຸກຄົນອື່ນຕາມການຕົກລົງ.
ການຈຳນຳດ້ວຍຊັບເຄື່ອນທີ່ ແມ່ນການຮັບປະກັນການໃຊ້ແທນໜີ້ສິນ ຫຼື ການປະຕິບັດພັນທະດ້ວຍຊັບເຄື່ອນທີ່ ຊຶ່ງຜູ້ຈຳນຳໄດ້ນຳເອົາຊັບເຄື່ອນທີ່ໄປໄວ້ໃນຄອບຄອງຂອງຜູ້ຮັບຈຳນຳ ຫຼື ບຸກຄົນອື່ນຕາມການຕົກລົງ.
ຕົວຢ່າງ: ທ້າວ ອຸກ ໄດ້ກູ້ຢືມເງິນ ນຳນາງ ເຫງັນ ຈຳນວນ 8.000.000 ກີບ ດ້ວຍການເອົາລົດຈັກເວບ 100 ເອັສ (ລົດຈັກແມ່ນສັງຫາລິມະຊັບ) ໄປໄວ້ນຳນາງ ເຫງັນ ຕາມສັນຍາທີ່ໄດ້ຕົກລົງກັນ ຕາມເງື່ອນໄຂຂອງການຈຳນຳ ປະກອບດ້ວຍ:
1. ມີສັນຍາໃຊ້ແທນໜີ້ສິນ ຫຼື ການປະຕິບັດພັນທະ ໝາຍຄວາມວ່າ ຜູ້ກູ້ຢືມ ກັບຜູ້ໃຫ້ກູ້ຢືມ ໄດ້ເຮັດສັນຍາກັນເປັນລາຍອັກສອນ.
2. ມີການຕົກລົງຈຳນຳ ໃນສັນຍານັ້ນ ກໍໄດ້ມີການກຳນົດວ່າຝ່າຍກູ້ຢືມຕ້ອງເອົາລົດຈັກຂອງຕົນມາເປັນສິ່ງຈຳນຳ ເພື່ອໃຊ້ແທນໜີ້ສິນ ໝາຍຄວາມວ່າ ທັງສອງຝ່າຍໄດ້ຕົກລົງກັນໃນສັນຍາ ໂດຍເອົາລົດຈັກເປັນສິ່ງຈຳນຳ ເພື່ອຮັບປະກັນການປະຕິບັດຕາມສັນຍາ.
3. ຊັບທີ່ນຳມາຈຳນຳຕ້ອງເປັນກຳມະສິດຂອງຜູ້ຈຳນຳ ຫຼື ເປັນຊັບຂອງບຸກຄົນອື່ນ ແຕ່ໄດ້ມີການມອບສິດໝາຍຄວາມວ່າ ຊັບທີ່ເອົາມາຈຳນຳນັ້ນຕ້ອງແມ່ນກຳມະສິດຂອງຜູ້ຈຳນຳ ໃນກໍລະນີຊັບທີ່ນຳເອົາມາຈຳນຳນັ້ນ ຫາກເປັນຂອງບຸກຄົນອື່ນ ຜູ້ກ່ຽວກໍຕ້ອງໄດ້ຮັບການມອບສິດຈາກເຈົ້າຊັບນັ້ນ ກ່ອນຈະໄປຈຳນຳ.
4. ນຳເອົາຊັບທີ່ໄດ້ກຳນົດໄວ້ໃນສັນຍານັ້ນ ໄປໄວ້ໃນຄອບຄອງຂອງຜູ້ຮັບຈຳນຳ ຫຼື ບຸກຄົນອື່ນຕາມການຕົກລົງ.
ຜົນຂອງການຈຳນຳນັ້ນຈະມີຄືດັ່ງນີ້: ຊັບເຄື່ອນທີ່ ທີ່ນຳໄປຈຳນຳນັ້ນ ຍັງເປັນກຳມະສິດຂອງຜູ້ຈຳນຳຢູ່ ແຕ່ຢູ່ໃນການຄອບຄອງຂອງຜູ້ຮັບຈຳນຳ ຫຼື ຂອງບຸກຄົນອື່ນ ຕາມການຕົກລົງ ຜູ້ຮັບຈຳນຳມີບຸລິມະສິດຕໍ່ຊັບທີ່ນຳເອົາມາຈຳນຳກ່ອນເຈົ້າໜີ້ຄົນອື່ນ ແຕ່ໃຫ້ປະຕິບັດຕາມມາດຕາ 524 ຂອງປະມວນກົດໝາຍແພ່ງ ຊຶ່ງເນື້ອໃນຂອງມາດຕານີ້ໄດ້ກຳນົດວ່າ:
1. ໃນບັນດາເຈົ້າໜີ້ ຜູ້ທີ່ໄດ້ຈົດທະບຽນການຄ້ຳປະກັນ ໄດ້ຄອບຄອງຊັບ ຫຼື ໄດ້ຄວບຄຸມສິດຄ້ຳປະກັນກ່ອນເຈົ້າໜີ້ຜູ້ອື່ນທີ່ຖືກຕ້ອງຕາມກົດໝາຍ ຜູ້ນັ້ນຈະມີບຸລິມະສິດ.
2. ໃນບັນດາເຈົ້າໜີ້ທີ່ມີການຈົດທະບຽນການຄ້ຳປະກັນ ຜູ້ທີ່ໄດ້ຈົດທະບຽນການຄ້ຳປະກັນກ່ອນເຈົ້າໜີ້ຄົນອື່ນ ຜູ້ນັ້ນຈະມີບຸລິມະສິດ.
3. ໃນບັນດາເຈົ້າໜີ້ທີ່ມີການຄ້ຳປະກັນຕໍ່ຊັບທີ່ບໍ່ໄດ້ຂຶ້ນທະບຽນ ຜູ້ທີ່ໄດ້ຄອບຄອງຊັບ ຫຼື ຄວບຄຸມສິດຄ້ຳປະກັນກ່ອນເຈົ້າໜີ້ຄົນອື່ນ ຜູ້ນັ້ນຈະໄດ້ບຸລິມະສິດ.
4. ສຳລັບບັນດາເຈົ້າໜີ້ທີ່ມີການຄ້ຳປະກັນຕໍ່ຊັບທີ່ບໍ່ໄດ້ຈົດທະບຽນການຄ້ຳປະກັນ ບໍ່ໄດ້ຄອບຄອງຊັບ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຄວບຄຸມສິດຄ້ຳປະກັນດ້ວຍຊັບ ໃຫ້ສະເລ່ຍຕາມມູນຄ່າຂອງໜີ້ສິນຂອງເຈົ້າໜີ້ແຕ່ລະຄົນ ກັບຊັບສິນທັງໝົດຂອງລູກໜີ້.
ສິ່ງທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງນີ້ ແມ່ນສ່ວນໜຶ່ງຂອງການຄ້ຳປະກັນຕາມສັນຍາ ສະນັ້ນ ເຈົ້າໜີ້ ແລະ ລູກໜີ້ຕ້ອງເຂົ້າໃຈຢ່າງລະອຽດ ເພື່ອຫຼີກເວັ້ນຄວາມອັບປະໂຫຍດຂອງຝ່າຍ ໃດຝ່າຍໜຶ່ງ ເພາະຄວາມຈິງແລ້ວເລື່ອງ ການຈຳນຳ ກໍຫຼີກລ້ຽງບໍ່ໄດ້ບັນຫາຕາມມາ ໂດຍສະເພາະ ຂໍ້ຂັດແຍ່ງ ຍ້ອນວ່າຝ່າຍໃດຝ່າຍໜຶ່ງບໍ່ສາມາດປະຕິບັດພັນທະຂອງຕົນ ຕາມສັນຍາ ຫຼື ວ່າຝ່າຍໃດໜຶ່ງບໍ່ຍິນຍອມ ຜ່ອນສັ້ນຜ່ອນຍາວ ຫຼື ອາດໃຊ້ສິດຂອງຕົນ ເກີນຄວາມສາມາດອີດຝ່າຍໜຶ່ງຈະປະຕິບັດໄດ້.
ໂດຍ: ໄມ້ງັດ