ຜູ້ຂຽນຈື່ໄດ້ວ່າ ມີຄົນໜຶ່ງໄດ້ເວົ້າກ່ຽວກັບການສ້າງອະນາຄົດ ຫຼື ສ້າງຊີວິດດ້ວຍການພັດທະນາຄວາມຮູ້ ດ້ວຍການສຶກສາຈາກສະຖາບັນການສຶກສາ ແລະ ຄົ້ນຄວ້າສຶກສາດ້ວຍຕົນເອງ ເຂົາຄົນນັ້ນໄດ້ຍົກປຽບທຽບວ່າ: ຄົນຈົນເບິ່ງລະຄອນ ແຕ່ຄົນລວຍອ່ານໜັງສືຫາຄວາມຮູ້ ບວກກັບໄດ້ອ່ານເບິ່ງສື່ສັງຄົມອອນລາຍ ທີ່ໄດ້ຍົກເອົາຄຳເຫັນຂອງຜູ້ນຳຈີນເວົ້າວ່າ ການປະຢັດຄືສິ່ງທີ່ມີກຽດ ການຟຸມເຟືອຍອວດລວຍຄືທາງໄຮ້ກຽດ ທ່ານຜູ້ອ່ານລອງພິຈາລະນາເບິ່ງວ່າ ການສ້າງຕົນເອງດ້ວຍການສຶກສາ ອ່ານຄົ້ນຄວ້າ ແລະ ຮູ້ຈັກປະຢັດນັ້ນເປັນທາງທີ່ມີກຽດ.
ການສ້າງຄ່ານິຍົມໃນການອ່ານໜັງສືນັ້ນ ບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນໄດ້ງ່າຍ ຫຼື ເວົ້າແຕ່ພຽງທິດສະດີ ເປັນນະໂຍບາຍຢູ່ໃນປຶ້ມແບບລາຍງານດອກໄມ້ບານ ແຕ່ມັນຕ້ອງເລີ່ມຕົ້ນຈາກຄູ ພໍ່ແມ່ ຫຼື ຜູ້ປົກຄອງທີ່ຮັກຫອມໜັງສື ແລະ ແບ່ງເວລາອ່ານປຶ້ມ ເພື່ອເຮັດເປັນແບບຢ່າງແກ່ເຍົາວະຊົນ ກະແສໜຶ່ງຫົວໜ້າຄອບຄົວ ຫຼື ໂຮງຮຽນຕ້ອງບໍ່ຫຼົງຄ່ານິຍົມປອມຂອງໂລກ ທີ່ເຂົາກະຕຸ້ນໃຫ້ໃຊ້ແຕ່ເຄື່ອງມືທັນສະໄໝ ເຊັ່ນ: ອ່ານຂໍ້ມູນໃນຈໍຄອມພີວເຕີ ໂທລະສັບຢ່າງດຽວ ແຕ່ຂະນະທີ່ບາງປະເທດຈະເລີນທາງຕາເວັນຕົກ ຍິ່ງທຸ້ມເທເງິນເພື່ອຮັກສາຂອງເກົ່າ ຫຼື ປຶ້ມເກົ່າໃນຫໍສະໝຸດ ເຊິ່ງມັນໄດ້ເກັບລວມເອົາພູມປັນຍາຂອງຊາດຕົນ ຫຼື ຂອງໂລກມາຍາວນານ.
ຜູ້ຂຽນຂໍຍົກຄຳເຫັນທີ່ເປັນບາງຫາງສຽງຂອງສັງຄົມ ໃນການອ່ານໜັງສືວ່າ: ຍ້ອນຄູ ຫຼື ພໍ່ແມ່ບໍ່ພາອ່ານ ຫຼື ບໍ່ສ້າງແຮງບັນດານໃຈແກ່ນັກຮຽນ ແລະ ລູກຂອງຕົນ ເຊິ່ງບາງຄອບຄົວມີກຳລັງປັດໄຈເສດຖະກິດ ໄດ້ຫ້ອງກິນດື່ມ ຫ້ອງເບິ່ງໜັງໃນເຮືອນ ຫຼາຍກວ່າຈະຄິດສ້າງຫ້ອງອ່ານແກ່ລູກ ຖ້າຈະຄິດສະເລ່ຍສ້າງຄ່ານິຍົມຮ້ານປຶ້ມ ທຽບໃສ່ຮ້ານເຫຼົ້າ-ເບຍກິນດື່ມບັນເທິງແລ້ວຕ່າງກັນປານຟ້າກັບດິນ ເວົ້າໃຫ້ສັ້ນເຂົ້າຫ້ອງສະໝຸດຫຼາຍໂຮງຮຽນ ກໍຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມສົນໃຈເອົາໃຈໃສ່ສົ່ງເສີມຈາກຜູ້ອຳນວຍການ.
ການສ້າງຄ່ານິຍົມໃນການອ່ານຕ້ອງເລີ່ມຈາກຄູ ພໍ່ແມ່ ຜູ້ປົກຄອງ ໂຮງພິມ ສຳນັກພິມ ສົ່ງເສີມຮ້ານປຶ້ມ ສົ່ງເສີມນັກຂຽນ ຖ້າວ່າຈະສ້າງສັງຄົມໃຫ້ເປັນສັງຄົມແຫ່ງການຮຽນຮູ້ແທ້ ຍົກຕົວຢ່າງໃສ່ຫວຽດນາມ ຫຼື ພະມາລອງເບິ່ງວ່າເຂົາມີສຳນັກພິມ ແລະ ຮ້ານຂາຍປຶ້ມໜ້ອຍຫຼາຍພຽງໃດ ເຊິ່ງຕາບໃດທີ່ຄົນເຮົາຫຼົງໂຕເອງ ຫຼົງຄວາມມ່ວນຊື່ນກໍຈະບໍ່ຮູ້ຄຸນຄ່າ ຈະສ້າງອະນາຄົດລູກຫຼານຢ່າງມີຄຸນນະພາບ.
ໂດຍ: ດັ້ນກີບເມກ